Het is vrijdag 25 februari half vier en ik zit in een pinguïnpak aan mijn bureau in mijn klas. Dit was mijn laatste dag in Groep H. De kinderen zijn naar huis, we hebben een mooi afscheid gehad in carnavalsstijl.
Ik rond nog de laatste dingen af, borrel nog even met mijn aanstaande ex-collega’s en pak mijn spullen.
Op weg naar huis besef ik dat ik mijn jas vergeten ben en keer dus nog even terug in de klas (waarvoor ik wel even een sleutel moet lenen, die van mij heb ik al ingeleverd) om die te pakken.
Dan verlaat ik de school.
Vanaf nu ben ik weer fulltime ZZP'er. Er liggen al meerdere mooie opdrachten op me te wachten.
Zo ga ik bijvoorbeeld als docent voor De Programmeerschool aan de slag. Direct na de vakantie mag ik daar al meteen 3 dagen voor op pad. Zin in! En ook mooie projecten in samenwerking met Ivo Wouters en Tiny van Dulmen liggen in de toekomst.
Maar eerst wacht me deze week nog een “vakantie”. Het is niet echt een “fulltime” vakantie, want ik heb al een paar overleggen en opdrachten staan, maar ik ga er in ieder geval ook even tussenuit.
Heel bijzonder, want ik ga op reis met mijn oudste Dochter. Zondag vliegen we samen naar Praag, Mama en Zus blijven thuis.
Zondag 10 uur. Terwijl heel Brabant in de polonaise loopt (waar ik toch ook altijd in liep, vaak ook nog voorop) sta ik met Dochter op het station in Oudenbosch. Onze reis begint hier. En eigenlijk is de reis op zich al het doel. Het maakte Dochter niet echt uit waar we heen gingen, ze wilde vooral vliegen. Het voelt als (en is) een enorme luxe dat we dit gewoon even kunnen doen.
Met de trein reizen we samen naar Schiphol. Daar begint het wachten. Wachten? Nee, Quality time met Dochter noemen ze dat met een goed Nederlands woord. Wacht even: Kwalitijd. Dat is wat het is en waar het voor mij om draait.
De korte vakantie is fantastisch. We lopen samen heel Praag door en maken foto’s, kletsen wat en zijn gewoon samen. Kwalitijd!
Het vliegen, de metro, de grootte van de stad en de schoonheid van de stad maken indruk op Dochter. En op mij...
Bij thuiskomst merk ik dat mijn energieniveau nog niet is wat het geweest is. Een week of 5 geleden heb ik Corona gehad en daar ben ik nog steeds niet volledig van hersteld. Bij mij was het in ieder geval niet “gewoon een griepje”. Ik word door mijn lijf gedwongen om tijdig rust te nemen. Moeilijk voor me, maar ik moet nu keuzes maken in wat ik doe. Dat is ook weer goed voor me. “Ieder nadeel heb z’n voordeel”. Kwalitijd gaat voor kwantiteit…
Ik plan mijn agenda voor de komende weken. Lesgeven, ontwikkelen, voorbereiden en rustmomenten plan ik voor mezelf in. Keuzes maken, mooie dingen doen en maken.
Kwalitijd leveren!
