Vrijdagmiddag 29 april alweer… Ongelooflijk hoe snel de afgelopen maanden voorbij zijn gevlogen.
Mijn agenda is voor een aantal dagen gevuld, een aantal dagen niet. Vakantie! Het plan voor deze week was om maandag en dinsdag te werken en de rest van de week vrij te nemen. Maar zoals verwacht loopt alles anders…
Maandagochtend word ik wakker met een klein wondje op mijn onderbeen. Gisteren heb ik in korte broek in de tuin gewerkt, waarschijnlijk een insectenbeet of klein wondje door een takje.
Maandagmiddag heb ik een knalrood, dik en warm onderbeen… Toch maar even de huisarts bezoeken. Via de app probeer ik een afspraak in te plannen. De eerste mogelijkheid is 10 mei… Daar kan en ga ik niet op wachten. Bellen dus. Ik krijg de assistente aan de lijn en na mijn omschrijving vraagt ze me om foto’s van het been te mailen. Ze zullen me dan bellen met de uitslag. Ik maak foto’s, mail ze door en wacht af. De volgende ochtend krijg ik een sms’je dat mijn medicijnen klaarliggen bij de apotheek. Oké… Blijkbaar dus toch iets aan de hand (of eigenlijk been, maar dat zou een hele flauwe woordgrap zijn). Ik ga naar de apotheek en vraag naar mijn medicijnen. De aardige mevrouw komt terug met een zalfje. “En,” vraag ik, “waar is dat zalfje voor?”
Verbaasd kijkt ze me aan en weet even niets te zeggen. Ik leg uit dat ik niets van mijn huisarts heb gehoord, maar alleen een sms’je heb gehad. Zij legt me uit waar de zalf voor dient, ik laat mijn been zien en medicijn en kwaal matchen. Tevreden ga ik naar huis.
Toch verwonder ik me over de gang van zaken. Ik weet dat huisarts een beroep is met een enorme werkdruk en dat er veel te weinig zijn. Dat merk je echter pas als je zelf in een situatie terecht komt dat je zo iemand nodig hebt.
Datzelfde geldt natuurlijk voor het prachtige beroep van leerkracht. Je gaat ze pas missen als ze er niet meer zijn…
Maar goed, maandag nog wel gewoon lekker doorgewerkt aan de Reis om de Wereld Junior. Dinsdag ben ik toch ook echt beroerd door de ontsteking in mijn been. Ik verstuur wat mailtjes, maar doe verder niets. In mijn agenda verschuif ik mijn geplande werkdag naar donderdag.
Woensdag is Koningsdag. Ook hier in Oudenbosch een vrijmarkt en de terrassen zijn vol. Met mijn vrouw en oudste dochter doen we een rondje vrijmarkt, die wordt gehouden op het plein voor de prachtige basiliek die we hier hebben. Ik woon hier nu bijna een jaar, maar ben nog nooit in de basiliek geweest. Toch de trekpleister van Oudenbosch.
Nu gaan we naar binnen. Wow. Overweldigend. Achter het altaar is een klein deurtje waardoor je een trap kunt betreden die je via 140 treden tot boven in de koepel brengt. Prima zalfje, trouwens. Geen last van mijn been, maar wel buiten adem staan we even later boven in de machtige koepel. Ongelooflijk hoog en het hekje ziet er niet echt heel stevig uit. We blijven langs de muur lopen… Wat een uitzicht…
Weer thuis proost ik op onze koning en gaat de barbecue aan.
Donderdag verplaats ik in mijn agenda mijn werkdag naar vrijdag, vandaag even shoppen en verder niets. Ik doe mezelf een nieuwe laptop cadeau, zodat ik weer wat mobieler kan werken. Vorig jaar kocht ik een All in One pc ter vervanging van mijn verouderde laptop, ik werkte immers toch vooral vanuit huis. Nu ben ik weer veel onderweg en mis ik dus mijn laptop. Ook in huis ben ik nu weer mobieler. Ik typ dit vanuit mijn favoriete plekje in mijn huis. De serre met heerlijk uitzicht op mijn prachtige tuin.
Donderdagavond ontvang ik het mailtje waar ik op zat te wachten. Dat had ik nog niet verteld, maar maandag had ik ook nog een soort van sollicitatiegesprek. Ik kan er nog niet te veel over zeggen, maar vanaf het nieuwe schooljaar heb ik een hele mooie nieuwe opdrachtgever waar ik erg trots op ben.
Vandaag is vrijdag. Ik ga schrijven vandaag. Dit stukje, wat me toch elke week weer veel plezier geeft. Het verhaal van de Reis om de Wereld Junior, wat steeds beter wordt en waar ik erg trots op ben. En ik wil vanmiddag nog even de natuur in. Dat had ik mezelf namelijk beloofd, maar het is er nog niet van gekomen. Maar dat ga ik niet meer redden. Volgende week echt even doen. Ik neem het meteen op in mijn agenda.
Volgende week is weer een driedaagse werkweek. Na de vakantie ga ik direct weer enkele dagen knallen voor de Programmeerschool, dus nu nog even een beetje rust inbouwen. Maandag ga ik eerst nog even met het gezin op pad (met zijn allen naar het Rijksmuseum!). Dinsdag en vrijdag staan er al afspraken gepland en de rest zien we wel. Alles loopt toch zoals het loopt. Oh, en donderdag ga ik lopen. In de natuur. Staat in de agenda…
