Dinsdagochtend rond half 8. De wekker wekt me met de klanken van Bohemian Rhapsody. “Is this the real life? Is this just fantasy?” Ik ben wakker, stap uit bed en ga naar de badkamer.
En klein uurtje later zit ik met mijn koffie aan de computer. Even mail checken, laatste keer presentatie checken, nog een kleine “tweak” en ik vind het goed zo. Laptop in de tas, oplader, presenter, pen en papier. Ik ben er klaar voor. Ik lees nog wat mail, maak nog een rondje op LinkedIn en sluit de computer af.
Om half tien stap ik in de auto, start en vertrek. Druk op de weg, zie ik op de navigatie. Op de route die ik voor ogen had, staat file. Lekker dan. Dan maar rechtsom…
Het regent. Steeds harder, maar niet “harder dan ik hebben kan”. Op de radio hoor ik Stevie Wonder (nummer 1635 in de Top 3000). “Isn’t she lovely…” van het album “Songs in the key of life”. Lekker liedje, prachtig album. De combinatie regen en Stevie doet mijn gedachten dwalen naar de herfst. Lekkere regenachtige zondagmiddag met een goed boek en een lekker bokbiertje, terwijl de LP van Stevie op de draaitafel ligt. Heerlijk. Ik droom wat weg in gedachten… “Panama” van VanHalen (nummer 1630) haalt me terug…
Om een uur of elf maak ik een tussenstop. Koffie. Nog een uurtje ongeveer voor ik aankom op mijn bestemming. Wat een eind… 200 kilometer. Om een training te verzorgen (geen punt)
Ik pak mijn koffie (Illy, lekker!) en rijd verder. Ik nader de school, rijd het parkeerterrein op en parkeer mijn auto. Er zijn nog meer trainers en ik maak een praatje. De conciërge komt naar ons toe en wijst ons de lokalen. Ik koppel mijn laptop aan het bord en zet mijn presentatie klaar. Ik ben er klaar voor.
Ik moet nog 3 kwartier wachten. Ze zitten nog aan de lunch.
Om stipt 1 uur is iedereen binnen. De eerste groep van vandaag. Allemaal onderwijsondersteunend personeel. De bestuurder zit erbij, naast 2 dames van HR en voor hen zitten 2 conciërges. Ze komen voor de workshop “AI voor OOP”.
Anderhalf uur later verlaat iedereen enthousiast het lokaal. Het was “inspirerend” en “heel zinvol!” Mooi.
Een kwartier later komt de tweede groep. Zelfde doelgroep, zelfde workshop, zelfde resultaat. Het ging lekker. Er blijven nog wat deelnemers hangen met nog wat praktische vragen die we samen bespreken.
Inmiddels is het half vijf en mijn werk hier zit erop. Bij de uitgang wacht ik op collega Ivo Wouters. Ook hij gaf hier workshops en we gaan zo samen een hapje eten. Anders rijden we sowieso de file in.
We stoppen bij een wegrestaurant in Deventer, krijgen een plaatsje toegewezen en ploffen neer. “En? Hoe ging het?” We bespreken onze dag na, serveerster Iris brengt een lekker drankje en later het eten. Het is lekker. Het eten, het drankje en om zo weer te zitten.
Dinsdagavond rond 7 uur stap ik op de parkeerplaats van het restaurant in mijn auto.
Nog 2 uur rijden ongeveer. De zon gaat langzaam onder, bij Barneveld zweven een tiental luchtballonnen door prachtige avondlucht en de radio produceert mooie muziek (“Tonight, tonight the highway's bright”*). Ik geniet.
Iets voor negenen ben ik thuis. Ik val in mijn lievelingsprogramma “We zijn er bijna”, kijk nog naar “De slimste mens” en “Lubach” en ga naar bed. Het was een lekker lange dag.
Woensdagochtend rond half acht. “Is this the real life? Is this just fantasy?” Het is real life. Lekker!
* Bruce Springsteen – Racing in the street.
Reactie schrijven