Dinsdagmiddag loop ik weer tevreden de school in Waddinxveen uit. Ik heb weer een fijne dag gehad met mijn groepjes HB-leerlingen. Onderweg naar de auto kijk ik op mijn telefoon en ik zie dat ik een mail heb. Onderwerp: verplaatsen afspraak. Ik stap in de auto en voor ik vertrek open ik de mail.
"Het spijt me enorm, maar wegens ziekte kan onze afspraak van morgen niet doorgaan."
In mijn hoofd gebeurt het volgende:
"Jammer! Maar dan ben ik dus morgenmiddag vrij? Die afspraak halen we wel in. Maar dan ga ik ook echt vrij zijn? Vrij vrij? Maar moet ik dan niet... en dan heb ik tijd voor... NEE. Ik neem de middag vrij. Vervelend dat hij ziek is, hopelijk kunnen we snel de afspraak inhalen, maar ieder nadeel heb zijn voordeel... Het is morgen mooi weer, ik ga wandelen."
Een doorgehakte knoop, een kogel door een kerk en er is een pleit beslecht. Heerlijk, zo'n onverwachte vrije middag.
Woensdagochtend verloopt niet volgens plan... Mijn planning komt niet uit... Later dan gepland zet ik mijn computer uit en pak mijn spullen. Ik stap in de auto en rijdt naar mijn wandelbestemming. Vandaag is dat Bergen op Zoom (een route vanuit Bezoekerscentrum de Kraaijenberg). Vijf minuten later sta ik weer thuis. Toch nog wat vergeten...
Maar uiteindelijk kom ik toch waar ik zijn wilde. Het begin van de wandeling is heerlijk. Tussen de wilde paarden (die niet zo heel wild zijn) door trek ik richting de vogelkijkhut die uitkijkt over het water. Prachtig, lekker stil ook.
Oh wacht, wat hoor ik?
Een helikopter. Hij cirkelt boven een gebied aan de overkant van het water. Duidelijk hoorbaar. De hele tijd. Geluidsvervuiling. Ik open internet en kijk of er misschien een wielerwedstrijd in de buurt is. Ja, hoor... De Scheldeprijs (Nog gefeliciteerd, Jasper Philipsen).
En een groep oudere wandelaars met van die skistokken. Luid kletsend overstemmen ze alle natuurgeluiden en jagen ze de vogels weg. Jammer.
Ik verhoog mijn wandeltempo om afstand te nemen.
Ik volg de gele route. Binnen een kilometer ben ik het bos uit en loop ik langs een spoorlijn, waar net een sneltrein voorbijraast. Ik loop door over een vlonderpad door een polderlandschap waar koeien staan, liggen en loslopen. En ook een stier merk ik op, hmmm. Moet ik hier wel zijn?
Mijn tempo verhogend (en voorzichtig regelmatig over mijn schouder naar de stier kijkend) loop ik door. Hier naar rechts en dan over het bruggetje links. Werkzaamheden. Het hele gebied gaat hier op de schop zo te zien. Jammer. Het valt allemaal wel een beetje tegen zo.
Mijn telefoon meldt dat ik wat appjes heb van verschillende opdrachtgevers in verschillende appgroepen. En er komen wat mailtjes binnen.
Terwijl ik uitkijk over het water belt er iemand over iets wat ze ook al in een mail had gestuurd ("Neem dan ook niet op! Je was toch vrij?" Krijg ik hier nog ruzie met mezelf ook...).
Volgende keer laat ik mijn telefoon thuis...
Ondertussen.... De route staat niet meer aangegeven. Zal wel met die werkzaamheden te maken hebben. Ik zoek zelf mijn weg wel. Als ik maar mijn eigen gevoel blijf volgen, kom ik vast wel op de goed plek uit. Volgens mij moet ik die kant op.
Dat klopt. Moe (toch 8 kilometer gewandeld) en licht gefrustreerd door de gang van zaken bereik ik de parkeerplaats en stap ik in de auto. Ik neem de snelste route naar huis. Ik beantwoord de mails en appjes. En richt mijn pijlen maar op vrijdag. Want vrijdag, dan ben ik echt vrij.
Nou ja, 's middags dan.
Of in ieder geval vanaf een uur of half 4.
Of... nou ja. Ik hoop op een Goede Vrijdag, misschien zelfs een vrije vrijdag. Vrij vrij vrijdag!
Reactie schrijven